Anadolu’nun kuzeydoğusunda yüksek kesimlerde tek başına veya başka ağaçlarla karışık olarak bulunan huşlar 15-20 m’ye kadar boylanabilen çeşitli türlere sahip, soğuğa dayanıklıdır.
Gövdelerinin kar beyazı ince kabuğu en karakteristik özelliğidir. Zamanla yatay yönde geniş bantlar halinde kavlar, dökülür. Bunun yerini siyah ve sert bir kabuk alır.
Huşlar ılıman ve serin yerlerin ağaçlarıdır. Işık ihtiyacı fazladır. Nemli ve serin yerlerde yetişir. Hızlı büyür. Fakir kum veya kumlu toprakların ağaçlandırılmasına elverişli bitkilerdir.
Ekolojik istekleri yüksek olmayan huşlar çok eski zamanlardan beri kültüre alınmış kıymetli bir park bitkisidir.
Ülkemizde doğal olarak yetişen türleri;
Adi Huş (Betula pendula Roth.) (N)
Tüylü Huş (Betula pubescens Ehrh.) (N)
Kızılağaç Yapraklı Huş (Betula medwedewi Reg.) (N)
Mobilya, kaplama, kontrplak, alet sapları, tarım ve müzik aletleri yapımında kullanılır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder